Anarşik Bir Dans
Anarşik Bir Dans
Anarşik Bir Dans
Jean Teulé’nin Dansa Davet kitabı, tarihteki en ilginç olaylardan biri olan 1518 Strazburg dans vebasını merkezine alarak, bireylerin çaresizliğini ve toplumsal baskılara karşı bilinçdışı direnişlerini çarpıcı bir dille anlatıyor. Bu dans, yalnızca fiziksel bir hareket değil; yoksulluk, açlık ve ruhban sınıfının sömürüsüne karşı bir çığlıktı. İnsanların ölene dek dans etmeleri, yaşamlarının dayanılmaz ağırlığından kurtulma çabasının trajik bir tezahürüydü.
Dans Vebası ve İnsanlık Dramı
1518 yılı Strazburg’unda yaşanan dans vebası, Avrupa’nın kıtlık, salgın hastalıklar ve ruhban sınıfının açgözlülüğüyle şekillenen karanlık bir döneminin yansımasıdır. Enneline adlı bir kadının bebeğini nehre bıraktıktan sonra sokaklarda dans etmeye başlamasıyla alevlenen bu veba, yüzlerce insanı etkisi altına aldı. İnsanlar açlık, yorgunluk ve bitap düşmüş bedenlerle dans etmeyi sürdürüyor, sonunda bu ölümcül eylemle hayatlarını kaybediyorlardı.
Dans vebası, insanların bilinçdışı bir isyanla gerçeklikten kopmasını temsil eder. Bu olay, insan zihninin çaresizlik karşısında ürettiği bir savunma mekanizmasıdır. İnsanlar, dans ederek toplumsal normları ve dönemin baskıcı düzenini reddediyor, ancak bunu bilinçsiz bir şekilde yapıyorlardı. Enneline’nin hikayesi, bu isyanın trajik bir yüzüdür: Bebeğini açlıktan kurtaramayan bir annenin, kederini dansla bastırma çabası.
Ruhban Sınıfının Sömürüsü ve Adaletsizlik
Teulé’nin kitabında, dönemin ruhban sınıfı halkın sefaletini sömürmekle meşguldür. Endüljans satışları ve cennet vaatleriyle halktan para toplayan din adamları, açlık içindeki insanları daha da çaresiz bırakır. Strazburg’un kiliselerinde tahıl ve hububat ambarları doluyken, halk fare avına çıkmak ve ölü bebeklerini yemek zorunda kalır. Papazlar ise dans vebasını “şeytanın işi” olarak damgalar, bu trajik olayı daha fazla bağış toplamak için bir araç olarak kullanır.
Bu adaletsizlik, Elder Pieter Bruegel’in “Yoksulun Ziyafeti” ve “Zenginin Ziyafeti” gravürlerinde de çarpıcı bir şekilde temsil edilir. “Yoksulun Ziyafeti” gravüründe, küflenmiş ekmeklere uzanan sıska eller, dönemin korkunç yoksulluğunu simgelerken; “Zenginin Ziyafeti” gravüründe, tıka basa dolu sofraların etrafında toplanan zenginlerin açgözlülüğü göze çarpar. Teulé’nin kitabı, bu görsel temsillerle paralel bir anlatı sunar.
Bir Eylem Olarak Dans
Dans vebası, yalnızca bir salgın değil, aynı zamanda bireylerin toplumsal düzeni reddedişinin bir ifadesidir. İnsanlar, bu dansla hem fiziksel hem de duygusal olarak özgürleşmeye çalışırlar. Teulé’nin anlattığı bu hikaye, dansın bireysel bir direniş biçimi olduğunu gösterir. İnsanlar dans ederek bedenlerini bir isyan aracına dönüştürür, ancak bu isyanın bedelini yaşamlarıyla öderler.
Bu olay, dansın yalnızca estetik bir hareket olmadığını, aynı zamanda toplumsal değişim ve direnişin bir aracı olabileceğini kanıtlar. İnsanlar, bilinçdışı düzeyde yarattıkları bu bağımsız gerçeklikte, gerçek dünyanın acımasızlığından kurtulmaya çalışır. Teulé’nin Dansa Davet kitabı, bu anlamda dansın hem özgürleştirici hem de trajik yüzünü gözler önüne serer.
Sonuç: İnsanlık Dramı ve Özgürlük Arayışı
Jean Teulé’nin Dansa Davet kitabı, yalnızca tarihteki bir olayı anlatmakla kalmaz; aynı zamanda bireylerin ve toplumun çaresizliğini, açgözlülüğünü ve özgürlük arayışını çarpıcı bir şekilde işler. Dans, burada bir eğlence değil; bir çığlık, bir isyan ve bir direniştir. Ancak bu direniş, bilinçsiz bir özgürlük arayışı olarak, insanın en karanlık trajedilerini de beraberinde getirir.
Kitabın benim açımdan akıcılık yönü şu şekilde: İlk yarısı gerçekten çok akıcı ve hızlı ilerliyor. Ancak üçüncü çeyrek, biraz duraksama dönemi gibi oldu diyebilirim. Son çeyrekte ise tempo tekrar düzene girerek kitabın bitişine ulaşabildim. 🙂
Amazonda kitabın linki: BURADA
Kitaplar ile ilgili diğer yazılarım BURADA
